দক্ষিণ ভাৰতৰ জম্মু-কাশ্মীৰ, হিমাচল প্ৰদেশ, উত্তৰাখণ্ড আৰু নীলগিৰি অঞ্চলত কুট্টুৰ খেতি কৰা হয়। উত্তৰ-পূব ভাৰতৰ কিছুমান অঞ্চলটো কুট্টুৰ খেতি কৰা হয়। বিশেষকৈ শীত কালত এইবিধ খেতিৰ বীজ সিঁচা হয়। শস্য ৮০ শতাংশ পকিলে চপোৱা হয়। তাৰ পিছত শুকুৱাই গুটিবোৰ পৃথক কৰা হয়। তাৰ পিছত সেইবোৰ পিহি আটা হিচাপে প্ৰস্তুত কৰে।

ৰাছিয়া, চীন আৰু কাজাখস্তান হৈছে বিশ্বৰ তিনিখন বৃহৎ কুট্টু উৎপাদনকাৰী দেশ। এই ক্ষেত্ৰত আমেৰিকা চতুৰ্থ স্থানত আছে। ইয়াৰ উপৰিও ইউক্ৰেইন আৰু কিৰ্গিস্তানৰ দৰে দেশতো বৃহৎ পৰিসৰত এইবিধ উদ্ভিদৰ উৎপাদন কৰা হয়।

এই দুই দেশত কুট্টু নিয়মীয়া খাদ্যৰ অংশ বুলিও জানিব পৰা যায়। জাপানত কুট্টুৰ নুডলছ অতি জনপ্ৰিয়। একেদৰে কুট্টুৰ ভিনেগাৰ চীনত তৈয়াৰ কৰা হয়। আমেৰিকা আৰু ইউৰোপৰ কুট্টুৰ কেক আৰু পেন কেক অতি জনপ্ৰিয়।

উল্লেখ্য যে,ৰোজাৰ দিন কেইটাত কুট্টুৰে লুচিৰ পৰা পকৰিলৈকে বিভিন্ন খাদ্য সামগ্ৰী তৈয়াৰ কৰিব পাৰি। স্বাস্থ্য বিশেষজ্ঞৰ মতে কুট্টুৰ প্ৰ’টিন অতি উত্তম উৎস। ১০০ গ্ৰাম কুট্টুত প্ৰায় ১৫ গ্ৰাম প্ৰ’টিন থাকে। ইয়াৰ উপৰিও ভাল পৰিমাণৰ কাৰ্বহাইড্ৰেট আৰু ফাইবাৰো পোৱা যায়। গতিকে কুট্টু এক প্ৰকাৰে ছুপাৰফুড হিচাপেও কাম কৰে।

এইখিনিটে উল্লেখ কৰা প্ৰয়োজন,কুট্টুত আলফা লিনোলেনিক এচিড পোৱা যায় যিটো বেয়া কলেষ্টেৰল নিয়ন্ত্ৰণত অতি ফলপ্ৰসূ বুলি গণ্য কৰা হয়। আমেৰিকান জাৰ্নেল অৱ গেষ্ট্ৰ’এণ্টেৰ’লজিৰ তথ্য অনুসৰি,কুট্টুত অদ্ৰৱণীয় আঁহো থাকে,যিয়ে পিত্তথলীত পাথৰ হোৱাৰ সম্ভাৱনা হ্ৰাস কৰাত অতি সহায়ক।

আটাইতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ কথাটো হ’ল যে কুট্টুৰ গ্লাইচেমিক ইনডেক্স কম,সেয়েহে ইয়াক ডায়েবেটিছ ৰোগীৰ বাবেও উপকাৰী বুলি গণ্য কৰা হয়। আমি জনা উচিত যে,কুট্টু ডেৰ মাহৰ ভিতৰত নষ্ট হৈ যায়। ম্যাদ উকলি যোৱাৰ পিছত সেৱন কৰিলে খাদ্যত বিষক্ৰিয়া হ’ব পাৰে।